Thursday, December 07, 2006

 

Γιάννης Μαλαθρώνας: Ποιοι είναι τέλος πάντων οι φουτουριστές; (Ποπ + Ροκ, Ιούνιος 1981)...


"Φουτουριστές" σας ακούω να ρωτάτε. Τι όρος είναι αυτός; Και που να ακούγατε τους άλλους: "μοντερνιστές", "νεορομαντικοί", "μεταμοντερνιστές" (που παραδόξως σημαίνει το ίδιο με το "μοντερνιστές"). Με όλους αυτούς τους όρους οι Άγγλοι κριτικοί προσπαθούν να περιγράψουν το νέο αυτό κίνημα που ξεφύτρωσε στην Αγγλία γύρω στα τέλη του περασμένου χρόνου - αν και αν πιστέψουμε τους οπαδούς του, το κίνημα υπήρχε από χρόνια και μόνο πρόσφατα οι προβολείς της δημοσιότητας και στράφηκαν πάνω του.

Πέρσι το καλοκαίρι, ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τα πάθη ενός συγκροτήματος, των Spandau Ballet μεταδόθηκε από τη βρετανική τηλεόραση. Κοινό γεγονός. Μόνο που αυτό το group ξάφνιασε όλους με το στιλ του: ντυμένοι με φανταχτερά ρούχα, χτενισμένοι με κομμώσεις μοντέρνες, εφοδιασμένοι με αρκετή δόση υπεροψίας οι Spandau Ballet έπαιζαν μια funk χρευτική μουσική που δίχως να είναι disco είχε ένα δυναμικό beat και δίχως να είναι αυστηρά rock, χρησιμοποιούσε rock μορφές στην κιθάρα και το synthesizer.

Η πιο συνταρακτική αποκάλυψη της εκπομπής ήταν ότι αυτό το άγνωστο group δίχως single, δίχως ηχογραφικό συμβόλαιο και δίχως εταιρία, με εμφανίσεις που μετριόνταν στα δάχτυλα των χεριών (εννιά για την ιστορία) είχε ένα φανατικό κοινό που το ακολοθούσε παντού, ντυνόταν φανταχτερά και ναρκισιστικά όπως τα μέλη του και που είχε τα ίδια μουσικά γούστα (funk, χορευτική μουσική, Bowie) και την ίδια φιλοσοφία (τα ράσα όχι μόνο κάνουν τον παπά, αλλά τον ομορφαίνουν κιόλας) όπως το group.

O μουσικός Τύπος της Αγγλίας τάχασε. Πώς ένα τέτοιο underground κίνημα τούς είχε διαφύγει; Ο “κλασικός” Τύπος (New Musical Express, Melody Maker) το σνόμπαρε και το πολέμησε. Ο νέος περιοδικός Τύπος (Face, I.D.) το αγκάλιασε και το υπέθαλψε. Το νέο περιοδικό δε, Face (μαζί με το παρόμοιο Smash Hits) με τις πολύχρωμες φωτογραφίες του είναι ο πιο κατάλληλος φορέας του νέου κινήματος που έχει σαν σύνθημα: κάτω το γραπτό κείμενο, ζήτω οι φωτογραφίες.

Το κίνημα άρχισε στα clubs Billy’s και Blitz του Soho και το τελευταίο έδωσε το όνομα στα παιδιά αυτά για τα οποία η μόδα είναι πιο σημαντική και από τη μουσική: μετά τους mods, τους hippies, τους punks και τους skinheads έχουμε τους blitz kids!...

Οι Spandau Ballet κυκλοφόρησαν ένα αρκετά γοητευτικό single στα τέλη του περασμένου χρόνου, το “To Cut A Long Story Short” που εκτός από τις πωλήσεις του είχε μια πιο ευρεία σημασία για τη ζωή του κινήματος: τα videos των Spandau Ballet και η “υψηλής ραπτικής” εμφάνισή τους, έπεισαν πολλά groups ότι με ένα synthsizer και ένα φανταχτερό ντύσιμο θα μπορούσαν να αυξήσουν τα ατού τους για μια πετυχημένη καριέρα. Και η διαφορετική μουσική που έπαιζαν μέχρι να αποφασίσουν να φορέσουν τα ρούχα των blitz kids ήταν η αιτία που μπερδεύτηκε ο μουσικός Τύπος: επειδή όλα αυτά τα groups είχαν ήδη εξελίξει τη μουσική τους διαφιρετικά πριν σχηματίσουν ένα κίνημα (αντίθετα με τους punks ή τους mods, π.χ.) ήταν αδύνατο να δοθεί μια απλή ονομασία για να τα χαρακτηρίσει όλα μαζί.

“Φουτουριστές” ονομάστηκαν, λοιπόν, όλα αυτά τα groups που φορούσαν τα ίδια ρούχα, έδιναν σημασία στην εμφάνισή τους και έπαιζαν funk με synthesizer ή απλώς “λευκή ευρωπαϊκή μουσική” (αντίθετα με τη “μαύρη αμερικανική soul”). Όμως μαζί με τους “φουτουριστές” κατέληξαν να ανακατεύονται και καθαρόαιμα rock groups (Bauhaus) ή απλώς προοδευτικά rock συγκροτήματα στα βήματα των Magazine (B-Movie). Μύλος η υπόθεση – και αν δεν χρησιμοποιήσετε το συνδετικό στοιχείο που σας αποκάλυψα (την αφοσίωση στο ντύσιμο και την τοποθέτηση της μόδας υπεράνω της μουσικής) δεν θα μπορέσετε να τα διακρίνετε: μόνο οπτικά μπορεί κανείς να βρει τα κοινά στοιχεία και όχι ακουστικά όπως συνηθιζόταν μέχρι τώρα.

Αν πάτε στο Billy’s ή στο Blitz θα δείτε ότι ο κόσμος έρχτεια νωρίς για να επιδειχτεί και να αλληλοθαυμάσει τα ρούχα του. Η μονομανία με το πώς θα ντυθείς έχει ανεβάσει τη μόδα σε υψηλή τέχνη. Μόδα που δε δημιουργείται άνωθεν από οίκους μόδας αλλά Μόδα (με κεφαλαίο Μ) που δημιουργείται από τους ίδιους τους Blitz kids (τους οποίους μερικοί κακεντρεχείς έχουν ονομάσει “punk παγώνια”).
(Συνεχίζεται...)

# posted by CutiesCabs @ 3:00 PM
Comments:
ενδιαφέρον...πρώτη φορά ακούω αυτόν τον όρο για μουσική της συγκεκριμένης εποχής. Τα των ρούχων δεν αντιλαμβάνομαι καλά. (οι adam and the ants φουτουρισθαί; lol) Γενικώς αν έχω καταλάβει σωστά ήταν ένας λίγο πολύ φτιαχτός όρος από τα μαγκαζίνα...και όχι πολύ δόκιμος.

Μουσικά (θα υποθέτα λογικά) ότι προς φουτουρισμό μπορούσαν να ρέπουν οι διάφορες synth μπαντες της εποχή (πχ john foxx και μπλα-μπλα). Επίσης βλέπω ένα link του φουτουρισμού με τους duran και όντως το πρώτο τους lp girls on films είναι τίγκα στο progressive στοιχείο (αν αυτό θέλουν να το καλούν φουτουριστικό ήχο, that's fine with me) βέβαια οι υπόλοιποι δίσκοι καμοία σχέση.

anyway, προσωπικά (λόγω της όχι τόσο καλής μου σχέσης με τον πάλαι ποτέ αμφιλεγόμενο ιταλικό φουτουρισμό) i think i'll pass...
# posted by Anonymous Anonymous : 3:13 AM
 
Όλη η πρώτη πενταετία των 80's χαρακτηρίστηκε από το νεορομαντικό στοιχείο. Οι πάντες ασπάστηκαν όλη την ουσία εκτός από την ταμπέλα...
Εννοείται ότι το πρώτο ομώνυμο album των Duran Duran είναι κάργα νεορομαντικό - φουτουριστικό. Και ο John Foxx (προτείνω "Europe After The Rain") και όλοι...
# posted by Blogger CutiesCabs : 2:46 AM
 
europe after the rain...
μπράβο ρε cuties, πάντα μου άρεσε αυτό το κομμάτι πολυ :)
# posted by Blogger βλαχακι (το) : 4:47 AM
 
άψογο,
να συνεχιστεί!
:)
# posted by Blogger enteka : 9:03 AM
 
άντε! εναγωνίως περιμένουμε.
στο εν τω μεταξύ ακούω broadcast (το υπέροχο the noise made by people) και προσπαθώ με το ζόρι να κρατηθώ το έδα..φο Ο 0 * * *
# posted by Blogger βλαχακι (το) : 3:59 AM
 
Στη λίμνη του Μαραθώνα
σκέφτoμαι το Γιάννη Μαλαθρώνα
και μετά θα φάω στην Αρτζεντίνα
γιεα, φάνκι κολντ μεντίνα.
# posted by Blogger l'esprit de l'escalier : 3:34 PM
 
Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?