Thursday, December 28, 2006
I fight evil with evil
Ragga :I fight evil with evilI fight evil with evilBelieve me how you found meTake away my self-esteemAnytime you're readyTricky :You don't, you don'tYou don't, you don'tYou don't, you you don't you don't wanna even tryRagga :I sleep, but get no rest.You scheme, but gods know best.Second trying, I was actually dying, ohohoh!When you drown in your devil's musicI did every need to use it.Tricky :You don't, you don'tYou don't, you don'tYou don't, you you don't you don't wanna even tryRagga :Trust you if you're trustfulUse you if you're usefulReally smooth, really evilAnd if you're here, and that is the reason.Giant strides, twelve tribesIt takes a second to wreck itSixty seconds, forget itI guess you dont hear me thoughTricky :You don't, you don'tYou don't, you don'tyou don't, you you don't wanna even tryRagga :I guess you dont hear me though,I'm not looking yours, I'm looking mineLooking so quiet but discreetEchoes to seeOn an unsuggested stream, unsuggested meanTake it to the top, unstable the timesUnstable the walkUnbearable, searable, popular demandFrom cradle to grave is Abel buried a manWith my moneys and the felons, we conquer a clearanceBuilding extensions of potentialBut I guess you don't hear me thoughTricky :You don't, you don'tYou don't, you don'tYou don't, you you don't you don't wanna even tryRagga :You don't, you don'tYou don't, you don'tEven wanna tryTricky :You don't, you don'tYou don't, you don'tYou don't, you you don't you don't wanna even tryRagga :oohhh ahhhYou don't, you don'tYou don't, you you don'teven tryTricky :You don't, you don'tYou don't, you don'tYou don't, you you don't you don't wanna even tryRagga :hmmmm
Thursday, December 07, 2006
Γιάννης Μαλαθρώνας: Ποιοι είναι τέλος πάντων οι φουτουριστές; (Ποπ + Ροκ, Ιούνιος 1981)...
"Φουτουριστές" σας ακούω να ρωτάτε. Τι όρος είναι αυτός; Και που να ακούγατε τους άλλους: "μοντερνιστές", "νεορομαντικοί", "μεταμοντερνιστές" (που παραδόξως σημαίνει το ίδιο με το "μοντερνιστές"). Με όλους αυτούς τους όρους οι Άγγλοι κριτικοί προσπαθούν να περιγράψουν το νέο αυτό κίνημα που ξεφύτρωσε στην Αγγλία γύρω στα τέλη του περασμένου χρόνου - αν και αν πιστέψουμε τους οπαδούς του, το κίνημα υπήρχε από χρόνια και μόνο πρόσφατα οι προβολείς της δημοσιότητας και στράφηκαν πάνω του.Πέρσι το καλοκαίρι, ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τα πάθη ενός συγκροτήματος, των Spandau Ballet μεταδόθηκε από τη βρετανική τηλεόραση. Κοινό γεγονός. Μόνο που αυτό το group ξάφνιασε όλους με το στιλ του: ντυμένοι με φανταχτερά ρούχα, χτενισμένοι με κομμώσεις μοντέρνες, εφοδιασμένοι με αρκετή δόση υπεροψίας οι Spandau Ballet έπαιζαν μια funk χρευτική μουσική που δίχως να είναι disco είχε ένα δυναμικό beat και δίχως να είναι αυστηρά rock, χρησιμοποιούσε rock μορφές στην κιθάρα και το synthesizer.
Η πιο συνταρακτική αποκάλυψη της εκπομπής ήταν ότι αυτό το άγνωστο group δίχως single, δίχως ηχογραφικό συμβόλαιο και δίχως εταιρία, με εμφανίσεις που μετριόνταν στα δάχτυλα των χεριών (εννιά για την ιστορία) είχε ένα φανατικό κοινό που το ακολοθούσε παντού, ντυνόταν φανταχτερά και ναρκισιστικά όπως τα μέλη του και που είχε τα ίδια μουσικά γούστα (funk, χορευτική μουσική, Bowie) και την ίδια φιλοσοφία (τα ράσα όχι μόνο κάνουν τον παπά, αλλά τον ομορφαίνουν κιόλας) όπως το group.
O μουσικός Τύπος της Αγγλίας τάχασε. Πώς ένα τέτοιο underground κίνημα τούς είχε διαφύγει; Ο “κλασικός” Τύπος (New Musical Express, Melody Maker) το σνόμπαρε και το πολέμησε. Ο νέος περιοδικός Τύπος (Face, I.D.) το αγκάλιασε και το υπέθαλψε. Το νέο περιοδικό δε, Face (μαζί με το παρόμοιο Smash Hits) με τις πολύχρωμες φωτογραφίες του είναι ο πιο κατάλληλος φορέας του νέου κινήματος που έχει σαν σύνθημα: κάτω το γραπτό κείμενο, ζήτω οι φωτογραφίες.
Το κίνημα άρχισε στα clubs Billy’s και Blitz του Soho και το τελευταίο έδωσε το όνομα στα παιδιά αυτά για τα οποία η μόδα είναι πιο σημαντική και από τη μουσική: μετά τους mods, τους hippies, τους punks και τους skinheads έχουμε τους blitz kids!...
Οι Spandau Ballet κυκλοφόρησαν ένα αρκετά γοητευτικό single στα τέλη του περασμένου χρόνου, το “To Cut A Long Story Short” που εκτός από τις πωλήσεις του είχε μια πιο ευρεία σημασία για τη ζωή του κινήματος: τα videos των Spandau Ballet και η “υψηλής ραπτικής” εμφάνισή τους, έπεισαν πολλά groups ότι με ένα synthsizer και ένα φανταχτερό ντύσιμο θα μπορούσαν να αυξήσουν τα ατού τους για μια πετυχημένη καριέρα. Και η διαφορετική μουσική που έπαιζαν μέχρι να αποφασίσουν να φορέσουν τα ρούχα των blitz kids ήταν η αιτία που μπερδεύτηκε ο μουσικός Τύπος: επειδή όλα αυτά τα groups είχαν ήδη εξελίξει τη μουσική τους διαφιρετικά πριν σχηματίσουν ένα κίνημα (αντίθετα με τους punks ή τους mods, π.χ.) ήταν αδύνατο να δοθεί μια απλή ονομασία για να τα χαρακτηρίσει όλα μαζί.
“Φουτουριστές” ονομάστηκαν, λοιπόν, όλα αυτά τα groups που φορούσαν τα ίδια ρούχα, έδιναν σημασία στην εμφάνισή τους και έπαιζαν funk με synthesizer ή απλώς “λευκή ευρωπαϊκή μουσική” (αντίθετα με τη “μαύρη αμερικανική soul”). Όμως μαζί με τους “φουτουριστές” κατέληξαν να ανακατεύονται και καθαρόαιμα rock groups (Bauhaus) ή απλώς προοδευτικά rock συγκροτήματα στα βήματα των Magazine (B-Movie). Μύλος η υπόθεση – και αν δεν χρησιμοποιήσετε το συνδετικό στοιχείο που σας αποκάλυψα (την αφοσίωση στο ντύσιμο και την τοποθέτηση της μόδας υπεράνω της μουσικής) δεν θα μπορέσετε να τα διακρίνετε: μόνο οπτικά μπορεί κανείς να βρει τα κοινά στοιχεία και όχι ακουστικά όπως συνηθιζόταν μέχρι τώρα.
Αν πάτε στο Billy’s ή στο Blitz θα δείτε ότι ο κόσμος έρχτεια νωρίς για να επιδειχτεί και να αλληλοθαυμάσει τα ρούχα του. Η μονομανία με το πώς θα ντυθείς έχει ανεβάσει τη μόδα σε υψηλή τέχνη. Μόδα που δε δημιουργείται άνωθεν από οίκους μόδας αλλά Μόδα (με κεφαλαίο Μ) που δημιουργείται από τους ίδιους τους Blitz kids (τους οποίους μερικοί κακεντρεχείς έχουν ονομάσει “punk παγώνια”).
(Συνεχίζεται...)
Tuesday, December 05, 2006
Είκοσι εννιά χρόνια πριν...
H πρώτη κριτική που δημοσιεύτηκε στο Ποπ + Ροκ, είναι η ακόλουθη για τον Robin Trower.Για την ιστορία, όλες τις κριτικές στα δύο - τρία πρώτα χρόνια κυκλοφορίας του περιοδικού, έκανε ο Πητ Κωνσταντέας...
Το κείμενο έχει διορθωθεί από λάθη και από ελληνοποιήσεις λέξεων (σέβομαι την αισθητική της μπλογκόσφαιρας) και φυσικά το εξώφυλλο δεν είχε δημοσιευτεί έγχρωμο...
Robin Trower
In City Dreams
CHYSALIS 1148
Παραγωγός: Don Davis
Ηχογράφηση 1977
Μετά την αποχώρησή του από τους Procol Harum, ο Trower δοκίμασε τα πάντα για να ξεφύγει από την ετικέτα του κιθαρίστα που μιμείται την τεχνική του Jimi Hendrix. Αν δεν τόχει καταφέρει απόλυτα μέχρι στιγμής οφείλεται βασικά στο γεγονός ότι -μεταξύ μας- μιμείται πράγματι την τεχνική του Hendrix.
Στο "In City Dreams", τα πράγματα αλλάζουν κάπως. Ο Trower ξεφεύγει από τη γραμμή που χάραξε ο μεγάλος νέγρος μουσικός για να ακολουθήσει αυτή που χαράζουν πολλοί άλλοι έγχρωμοι μουσικοί - τη γραμμή της soul.
Με έντονο το στοιχείο του "disco", ο άγγλος κιθαρίστας προσπαθεί να εξαντλήσει τη φαντασία και την τεχνική του σε συνθέσεις που κυμαίνονται από μέτριες μέχρι απαράδεκτες. Καλύτερες στιγμές το "Little Girl" και το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου που θυμίζει πολύ προκλητικά Spooky Tooth. Ας ελπίσουμε πως ο Mike Harrison δεν ακούει Trower...
Γ+ (Κακός)
Για την ιστορία, οι υπόλοιπες κριτικές του πρώτου τεύχους του Ποπ + Ροκ ήταν για τους:
Jethro Tull / This Was (B+ Καλός)
Carpenters / Passages (Γ+ Κακός)
Barclay James Harvest / Gone To Earth (Γ+ Κακός)
Doobie Brothers / Livin' On The Fault Line (Γ+ Κακός)
Crosby, Stills & Nash / CSN (B Μέτριος)
Fleetwood Mac / Bare Trees (Α Πολύ καλός με την ένδειξη "Αυτό Το Μήνα Ξεχωρίζει")
Linda Ronstadt / Simple Dreams (Γ+ Κακός)
Chicago / XI (Γ Απαράδεκτος)
UFO / Lights Out (Β+ Καλός)
Blind Faith / Blind Faith (Α Πολύ Καλός)
Gentle Giant / The Missing Piece (Β+ Καλός)
Space / Magic Fly (Γ Απαράδεκτος)
Trax / Watch Out (Γ Απαράδεκτος)
U - Boat / U- Boat (Γ+ Κακός)
Ultravox / Ultravox (A Πολύ Καλός)
Ανάμεσα στις κριτικές του Πητ Κωσνταντέα (σελιδοποιημένες με την παραπάνω σειρά) παρεμβάλλονταν αποσπάσματα κριτικών από το περιοδικό Rock & Folk, ενώ στην αρχή των σελίδων της δισκοκριτικής υπήρχε πινακάκι με την ερμηνεία της κλίμακας των κριτικών (από A+ μέχρι Γ) αλλά και... τα μηχανήματα κριτικής (τύπου, οι παρακάτω δίσκοι ακούστηκαν στα παρακάτω μηχανήματα... Πικάπ, τάδε μάρκα, Βραχίονας δείνα, Κεφαλή... Προ-προενισχυτής... Προενισχυτής... Τελικός ενισχυτής... Αποσυμπιεστής... Ηχεία... Ακουστικά... Μαγνητόφωνα... Μονάδα Dolby...)
Αυτά.
Friday, December 01, 2006
Όποιος απαντήσει το τι κρύβεται πίσω από αυτό το album, έχει ένα δώρο. Από μένα. Οι λεπτομερέστερες απαντήσεις θα προτιμηθούν.
